Semiotika e tekstit pohon se në të vërtetë me anë të këtij përcaktimi kuptohet një teori e nyjëtuar, konceptet operative të së cilës përdoren për të përshkruar organizimin e teksteve. Të aplikosh instrumentët metodologjikë në tekstet që do të jenë objekte të analizave semiotike do të thotë që të zotërosh një lloj intuite, një lloj mprehtësie interpretuese si dhe ndjeshmëri artistike. Por kjo nuk do të thotë aspak se leximi semiotik i teksteve është tërësisht subjektiv dhe arbitrar. Analiza semiotike synon të risë inteligibilen, përkatësinë dhe dallueshmërinë e teksteve që studion. (Me inteligibile do të kuptonim më tepër kuptueshmëri, kundër mjegullnajës së përmbajtjes e cila vjen prej interpretimeve të shpejta intuitive). Përmes të analizave semiotike me qëndrim kritik dhe analitik synohet të ndjerët dhe të kuptuarit e teksteve autentike, të njëmendët që jo vetëm shembëllejnë të vërteta që nuk vjetërohen, por arrijnë edhe të krijojnë të tilla.

 Të merren njohuri bazë të kësaj teorie dhe praktike shkencore të nyjëtuar  Të përvetësohen konceptet operative për të përshkruar organizimin e teksteve  Studentët të mbërrijnë synimet duke zbatuar instrumente metodologjike në tekstet, që do të jenë objekte të analizave semiotike  Të rrisin aftësinë zotëruese intuitive, atë lloj mprehtësie interpretuese dhe atë lloj mprehtësie që kërkohet në lexim.  Të nxitet të vështruarit kritik si dhe ndjeshmëria artistike gjatë të lexuarit semiotik, duke shmangur leximin tërësisht subjektiv dhe arbitrar, ose përdorimin e tekstit. Të hiqet tmerri që i kap studentët duke kaluar nga e thënë në të bërë, pra nga studimi i bazave të semiotikës, në analizat e teksteve konkrete, por jo vetëm.